กระปมกระปำ, กระปมกระเปา หมายถึง ว. ปุ่มป่ำ, ปมเปา, เป็นปมเป็นก้อน.
น. ชื่อไต้ชนิดหนึ่ง ห่อด้วยใบพลวงหลายชั้น ลูกยาวใหญ่เหมือนไต้หาง แต่ไม่มีหาง ชาวทะเลและชาวชนบทชอบใช้สําหรับหาหอย กุ้ง ปลา เพราะดวงไฟใหญ่ไม่ใคร่ดับ.
น. นุ่น. (เทียบมลายู กระป๊อก ว่า ต้นนุ่น).
(ถิ่น-ตะวันออก, ปักษ์ใต้) น. ชื่อเรียกเฟินอิงอาศัยหลายชนิดในสกุล Drynaria และ Platycerium วงศ์ Polypodiaceae.
ดู กระแตไต่ไม้ ๒.
ว. แคล่วคล่องว่องไว เพราะมีกําลังวังชา,กระฉับกระเฉง, ไม่เนิบนาบ.
ว. ป้อแป้มาก, กําลังน้อย.
(กลอน) ว. ป่อง เช่น สักหน่อยหนึ่งมึงจะท้องกระป่องเหยาะ.(อภัย).